Καλό το Netflix, καλές κι όλες οι υπόλοιπες streaming πλατφόρμες που έχουμε ανακαλύψει & ανακαλύπτουμε κατά καιρούς, αλλά σαν να έχουμε ξεχάσει λίγο το “παλιό” καλό YouTube, ε;

E, λοιπόν, κακώς…και θα σας πω αμέσως το λόγο! Κάθε λεπτό στο YouTube μεταφορτώνονται 100 ώρες βίντεο, μεταξύ άλλων και ταινίες (συχνά βραβευμένες) μικρού μήκους.

Ταινία μικρού μήκους λέγεται το κινηματογραφικό έργο που διαρκεί συνήθως 30 λεπτά το πολύ. Αμα το σκεφτεί κανείς, όλα τα έργα του πρώιμου σινεμά ήταν ταινίες μικρού μήκους, αφού τα μέσα που υπήρχαν τότε ήταν πολύ περιορισμένα. Πλέον, αποτελεί το ξεκίνημα κάθε μεγάλου σκηνοθέτη που θέλει να χαρίσει απλόχερα στο θεατή την ιδέα & το τρόπο έκφρασής του. Από εμάς μένει μόνο να “αγκαλιάσουμε” αυτή τη προσπάθεια και να αφεθούμε σ’ αυτά τα λίγα, αλλά πολύτιμα λεπτά που μας προσφέρουν… Έχοντας ήδη δει τις τελευταίες δύο ημέρες πάνω από 40 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους στο YouTube, αποφάσισα να ξεχωρίσω και να σας παρουσιάσω αυτές που θεώρησα εγώ ως τις καλύτερες… Χωρίς καμία υπερβολή, πρόκειται για -διαμαντάκια- που έχουν ως κύριο μέλημα να δώσουν κι από ένα διαφορετικό, αλλά εξίσου σημαντικό μήνυμα για τη ζωή! Βλέποντάς τα, σίγουρα θα συνειδητοποιήσετε κι εσείς ότι ο ελληνικός κινηματογράφος έχει τεράστιο μέλλον μπροστά του…

Πάμε, λοιπόν, να γνωρίσουμε τα πρώτα δεκαπέντε (15) από αυτά!

1)Ο Κύριος Π. (30 Seconds)

«30 δευτερόλεπτα… Έχεις σκεφτεί ποτέ τι μπορείς να κάνεις σε 30 δευτερόλεπτα;» Αυτό το ερώτημα τίθεται στην αρχή της ταινίας και σε ακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκειά της. Η απάντηση “ξεδιπλώνεται” περίτεχνα από τον ταλαντούχο σεναριογράφο-σκηνοθέτη, Γιώργο Τελτζίδη, ο οποίος καταφέρνει μέσα σε 12 λεπτά να σε κάνει να προβληματιστείς, να σκεφτείς, καθώς και να νοιαστείς λίγο παραπάνω για όσα συμβαίνουν γύρω σου…

Η ταινία, βασισμένη στο διήγημα του Γιάννη Παλαβού «H ιστορία του Κυρίου Π.», διαδραματίζεται σε μία φοιτητική λέσχη όπου ένας μοναχικός φοιτητής (Μιχάλης Οικονόμου), μας συστήνει τους εργαζόμενους σε αυτήν. Ξεχωρίζει έναν από τους υπαλλήλους (Δημήτρης Πουλικάκος) , του οποίου δεν μαθαίνουμε ποτέ το όνομα. Μεταξύ τους θα υπάρξει μία τριβή, με αντίκρισμα στις ζωές και των δύο.

2)Γενέθλια

Μια άκρως συγκινητική και πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους που επιχειρεί να θίξει τα κακώς κείμενα, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στη διαφορετικότητα και ειδικότερα τα άτομα με αναπηρία. Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κατσιμίρης καταπιάνεται με τέτοια ευαίσθητα θέματα.

Τα «Γενέθλια» είναι η συνάντηση δύο διαφορετικών κόσμων. Από τη μία μεριά της όχθης ζει ο θείος και η φίλη του (Ηλία Βαλάσης, Χρυσόθεμη Αμανατίδη), ένας κόσμος γεμάτος υποκρισία, ψέμα και οικονομική ευμάρεια και από την άλλη ο Μάριος και η μητέρα του (Αριέττα Μουτούση, Θωμάς Χαβιανίδης), ένας κόσμος που προσπαθεί να επιβιώσει με αξιοπρέπεια και ψυχικό σθένος πάρα τις αντιξοότητες της ζωής. Με αφορμή τα «Γενέθλια» του Μάριου, οι δύο αυτοί κόσμοι αναγκάζονται να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο.

3) Το Εισιτήριο

Μία κοινωνική καταγραφή της κρίσης στην Ελλάδα. Το καθηλωτικό «Εισιτήριο» απέσπασε 17 βραβεία σε ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ.

Το σενάριο της ταινίας, που γράφτηκε από το σκηνοθέτη της Χάρη Σταθόπουλο, ακολουθεί την πορεία ενός εισιτηρίου των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς καθώς αλλάζει χέρια. Κάθε άνθρωπος που το παίρνει κουβαλάει μια δική του ιστορία και ένα κοινωνικό πρόβλημα μαζί.

4) Παρεμπιπτόντως…

Μοιάζει παράδοξο, το ότι συχνά αντέχουμε να εξομολογηθούμε τα πιο βαθιά μυστικά, τους μεγαλύτερους φόβους μας σ’ έναν ξένο. «Παρεπιμπτόντως» έτσι βλέπουμε να γίνεται κι εδώ… Στο υπέροχο σενάριο του Δημήτρη Σινόπουλου (βραβευμένο στο 1ο Cynergo International Film Festival, στον χώρο τέχνης «Εργοτάξιο»), οι αλήθειες αποκαλύπτονται με αφορμή ένα γεύμα.

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας ενός εορταστικού δείπνου, η Ελπίδα (η εξαιρετική στο ρόλο της, Μαρία Κεχαγιόγλου) απαντά σε μια τηλεφωνική έρευνα. Παρασυρμένη απ' την κουβέντα, θα οδηγηθεί στην αποκάλυψη, ενός καλά κρυμμένου μυστικού.

5)Το Κασκώλ

Μια ταινία μικρούς μήκους με “κιτρινόμαυρο χρώμα”. Το σενάριο της ταινίας «Το κασκώλ» πραγματεύεται το θέμα της σχέσης πατέρας-γιου και πως το πατρικό πρότυπο συμπεριφοράς μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, πολλές φορές ασυνείδητα.

Ο δημιουργός της, Χρήστος Στάμος, μας μεταφέρει στην Αθήνα του 1980. Επίκεντρο ο μικρός Χρήστος ο οποίος βιώνει τα παιδικά του χρόνια χωρίς την παρουσία του πατέρα που είναι αφοσιωμένος στην μεγάλη του αγάπη την ΑΕΚ. Χρόνια μετά, μεταφερόμαστε στην Αθήνα του 2013 όπου ο μικρός Χρήστος (Σόλων Τσούνης), μεγάλος πια έχει την δική του οικογένεια με την Ερατώ (Μαρία Παπαφωτίου). Και σε αυτή την περίπτωση, επίκεντρο ο μικρός Δημήτρης (Νίκος Καγιάφης) ο οποίος βιώνει την ίδια αποξένωση από τον πατέρα του. Μ’ έναν μαγικό τρόπο η ιστορία επαναλαμβάνεται... Ο Χρήστος ως πατέρας κάνει ακριβώς τις ίδιες κινήσεις, τα ίδια λάθη με τον πατέρα του Απόστολο… Μέχρι πότε;

6) Γεννήτρια

Πώς νιώθει ένας άνθρωπος όταν χρεοκοπεί το μαγαζί του; Πώς διαχειρίζεται αυτή τη σχέση αγάπης - βάρους; Για εκείνον δεν είναι απλά τέσσερις τοίχοι… αυτό καλούμαστε να νιώσουμε μέσα απ’ αυτό το καλογραμμένο και δυνατό φιλμ. Το σενάριο του Γιώργου Τελτζίδη με τίτλο «Γεννήτρια» , σε σκηνοθεσία της Nικολέτας Λεούση, απέσπασε τιμητική διάκριση σεναρίου και βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.

Ο Σάββας (Μανώλης Μαυροματάκης) είναι ένας πενηνταπεντάχρονος πατέρας που βλέπει ό,τι έχτιζε όλη του τη ζωή να γκρεμίζεται. Ο κόσμος γύρω απ’ το μαγαζί του αλλάζει διαρκώς. Πώς έφτασε ως εδώ; Τι μπορεί να κάνει τώρα; Τη μέρα που η Αθηνά φλέγεται από διαδηλώσεις και συγκρούσεις, ο Σάββας αποφασίζει να δράσει δείχνοντας την ανάγκη του για μια νέα πιο καθαρή αρχή.

7) Ένας Χορός Ακόμη

Σου ζητώ απλά να παρατηρήσεις τη κάθε λεπτομέρεια αυτής της τόσο τρυφερής ταινίας μικρού μήκους… «Είναι μια ιστορία αγάπης δύο ανθρώπων χωρίς ίχνος ζήλειας , αλλά με ποτάμια συγχώρεσης κι ανοχής που βασίζεται σ’ εκείνη τη βαθειά γνώση ότι ερωτεύεται κανείς μόνο μια φορά και για πάντα», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ο σκηνοθέτης Σίμος Κορεξενίδης και δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε απόλυτα μαζί του! 

Η κυρία Καίτη (Υβόννη Μαλτέζου) ετοιμάζει ένα πάρτι γενεθλίων για τον Γιάννη (Γιώργος Κοτανίδης), τον άνδρα της. Η αγάπη της γι' αυτόν υπήρξε πάντα άδολη, ειλικρινής κι αληθινή. Ποτέ και τίποτα δεν την εμπόδισε να τον βλέπει ως το ιδανικό ταίρι της. Ακόμη και τώρα που ο Κώστας (Ιωάννης Παπαζήσης), ο γιος της, της εναντιώνεται γιατί ο μπαμπάς δεν ήταν ποτέ κοντά τους.

8)Austerity

Μία δυνατή μικρού μήκους βασισμένη πάνω σ’ ένα συγκλονιστικό γεγονός που ξεχάστηκε γρήγορα. Ο Ρένος Γάβρης καταφέρνει με απλό και απέριττο τρόπο να συμπυκνώσει την πλευρά της κρίσης που επιλέγουμε να αγνοούμε μέσα από την πραγματική ιστορία ενός συνταξιούχου.

Η ισορροπία ανάμεσα στην εξαθλίωση και την αξιοπρέπεια δείχνει μονόδρομος για τον πρωταγωνιστή (Αντώνης Κατσαρής), μία προσωπικότητα φαινομενικά ασήμαντη, που ανάμεσα σε πολλές άλλες, είναι απαραίτητο να αποθανατιστεί.

9)Χωρίς Γάλα

Πιο επίκαιρη δε γίνεται… Η υπόθεση φτάνει για να σε βάλει στο κλίμα αυτής της εκπληκτικής, αλλά συνάμα λυπηρής ταινίας του Θοδωρή Βουρνά.

Ενας φιλόδοξος σεναριογράφος (Πάνος Μουζουράκης) και ένας έμπειρος παραγωγός (Αλέξανδρος Λογοθέτης) ψάχνουν τη χρυσή τομή για την επικείμενη συνεργασία τους. Ένας από τους δύο θα πρέπει να υποχωρήσει, βάζοντας γάλα στον καφέ του.

10)Interview

Συνέντευξη εργασίας: Η διαδικασία κατά την οποία ένας δυνάμει εργαζόμενος αξιολογείται από τον εργοδότη με την προοπτική απασχόλησης σε συγκεκριμένη θέση. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας,ο εργοδότης ελπίζει να καθορίσει εάν ο αιτών είναι κατάλληλος για το ρόλο. 

Στη περίπτωση της ταινίας του Γιάννη Βουγιούκα βλέπουμε μια κάπως διαφορετική αντιμετώπιση των προαναφερθέντων καταστάσεων… Η κα Κασσαβέτη προσπαθεί να πιάσει δουλειά. Η κα Αγγελοπούλου είναι η προϊσταμένη. Υπάρχει όμως μια απρόβλεπτη εξέλιξη, όπου τελικά οι ρόλοι αντιστρέφονται.

11)Largo

Όπου Στέργιος Πάσχος και Χάρης Φραγκούλης («Ο Έλβις Είναι Νεκρός», «Αφτερλωβ» ) ! Έτσι και στο αγαπημένο μου «Largo»…

Πρόειται για μια ανολοκλήρωτη ερωτική ιστορία βλεμμάτων που σε περικλείει για τα καλά μέσα στο ατμοσφαιρικό της περιβάλλον και δε σου επιτρέπει να πάρεις λεπτό τα μάτια σου από την οθόνη!

12)Η Φάμπρικα

Η «Φάμπρικα» είναι η πτυχιακή ταινία μικρού μήκους του Αλέξανδρου Σικαλιά. Ένα κοινωνικό δράμα όπου μέσα από την ιστορία του Παναγιώτη ξετυλίγεται το κουβάρι για το εργασιακό καθεστώς, αλλά και τα ατομικά συμφέροντα που παίζονται πάνω στις πλάτες των εργατών ,κρυμμένα κάτω από όμορφα λόγια, χρώματα και "αγώνες". Ένα πρόβλημα πολυ γνωστό στην ελληνική κοινωνία, που ευδοκίμησε - κυρίως - την περίοδο της μεταπολίτευσης.

Η Ταινία συμμετείχε σε πολλά διεθνή και εθνικά φεστιβάλ κινηματογράφου, όπως το Φεστιβάλ της Δράμας και της Αθήνας (Νύχτες Πρεμιέρας) ενώ απέσπασε δύο βραβεία, καλύτερης φωτογραφίας και καλύτερης πρωτότυπης μουσικής στο Creation International Film Festival στην Οττάβα του Καναδά.

Ένας τίμιος εργάτης έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό όταν καλείται από τον προϊστάμενο του να τον πληροφορήσει ποιο συνάδελφοί του είναι μπλεγμένοι σε παράνομο εμπόριο μετάλλου από τις αποθήκες του εργοστασίου. Εν μέσω της θύελλας των συνδικαλιστικών πιέσεων, των οικογενειακών προβλημάτων και μιας παλιάς φιλίας που κλονίζεται ανεπανόρθωτα, ο ήρωας μας θα κληθεί να πάρει μια απόφαση που θα καθορίσει την εργασιακή του πορεία.

13)Έρφοι 

Η ταινία «Έρφοι» της Ελβίνας Μποτονάκη θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα βουκολικό δράμα! Μας παρουσιάζει μια διαχρονική ανάγνωση της καταπιεσμένης θέσης της γυναίκας και της έκφρασης της σεξουαλικότητας της, τοποθετημένη σε ένα μικρό χωριό της Κρήτης με το όνομα Έρφοι. Προς διερεύνηση αποτελεί το σημείο εκείνο στο οποίο το τραυματικό παρελθόν και το υποτακτικό παρόν έρχονται σε ρήξη προκειμένου να επέλθει η αρχέγονα πολυπόθητη φυγή από το οικείο: την γνώριμη, τετριμμένη, τυραννική πατριαρχία.

Πρωταγωνιστές επί το πλείστον, εκτός από τους ηθοποιούς Ελένη Κερολάρη και Παύλο Ιορδανόπουλο, είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι του χωριού.

14)Σεμέλη

Tη παρουσία σου, το χρόνο σου και την αγάπη σου… αυτά είναι που χρειάζεται πραγματικά ένα παιδί ! Η «Σεμέλη» είναι η πρώτη ταινία από την Κύπρο που έχει ποτέ διαγωνιστεί στο Φεστιβάλ του Τορόντο και η πρώτη συμμετοχή από Κύπρια γυναίκα σκηνοθέτιδα (Μυρσίνη Αριστείδου) στο Βερολίνο. Εκεί όπου βραβεύτηκε με το Grand Prix της καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στην κατηγορία Generation KPlus από τη Διεθνή Επιτροπή του Φεστιβάλ. Ήσυχες εμφανίσεις, μικρά χαμόγελα, χτίζουν ένα κοινό δεσμό μεταξύ του πατέρα και της κόρη. «Απλά ένα κορίτσι που ήθελε να δει τον μπαμπά της» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά η επιτροπή εξηγώντας το σκεπτικό της βράβευσής της.

Η «Σεμέλη» (Βασιλική Κοκολιάδη) τονίζει τη λεπτή σχέση μιας κόρης με τον απόντα πατέρα της (Γιάννης Στάνκογλου), όταν ένα σχολικό σημείωμα που χρειάζεται την υπογραφή του γίνεται η αφορμή για τη μικρή Σεμέλη να τον επισκεφτεί στη δουλειά και να προσπαθήσει να ανακαλύψει τον χαμένο δεσμό τους.

15)Όταν κοιμάσαι ο κόσμος αδειάζει

Και κλείνω το α’ μέρος αυτού του άρθρου με μία άκρως επίκαιρη, γλυκόπικρη & ελπιδοφόρα ταινία μικρού μήκους από τον σκηνοθέτη Βασίλη Κεκάτο. Με άγγιξε και με συγκίνησε πολύ… Το ίδιο πιστεύω θα συμβεί και μ’ εσάς! 

Μια επιδημία έχει πλήξει την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι απ’ άκρη σ’ άκρη της Γης κοιμούνται και κανείς δεν ξέρει πότε θα ξυπνήσουν. Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν μολύνθηκαν· ανάμεσά τους και ένα αγόρι που ερωτεύτηκε ένα κορίτσι ακριβώς πριν το ξέσπασμα της επιδημίας. Με μια παλιά κάμερα, προσπαθεί να αποτυπώσει πόση ομορφιά έχει απομείνει, έτσι ώστε να την δει το κορίτσι όταν ξυπνήσει.